A luguesa

A luguesa.

Id: 3701
Coleccion: Baldomero Iglesias (Mero)
Ano de recolla: 1985
Concello: Frades.
Informantes: - Blanco Mañá, Ramón "de Ghoros"

[thumbnail of MPG_IgBa_0109_013_en_ 0_13_30.mp3] Audio
MPG_IgBa_0109_013_en_ 0_13_30.mp3 - Arquivo principal
Dispoñible baixo licencia Creative Commons Atribución-No Comercial.

Descargar (1MB)
Palabras chave: solfexo
Tipo de rexistro: Musical
Feito rexistrado: Evento
Áreas de coñecemento: SOCIEDADE > Os roles de xénero. Mulleres e homes
LITERATURA E DITOS POPULARES > Cantos narrativos
Colección: Baldomero Iglesias (Mero)
Compilador: Iglesias Dobarrio, Baldomero
Autor da recolla: Iglesias Dobarrio, Baldomero
Informante: Blanco Mañá, Ramón "de Ghoros"
Lugar de compilación: Frades - Moar (Santaia) - A Garabanxa
Data: 30 xuño 1985
Duración do corte: 1 min.   53 seg.
Soporte orixinal: Casete
Referencia do arquivo principal: MPG_IgBa_0109_013_en_0_13_30.mp3
Data de depósito: 13 Junio 2025 10:19
URI: http://apoi.museodopobo.gal/id/eprint/3701
Datos musicais Refrán

Notas da recolla

Está presente na recollida o señor Ramiro Suárez, informante de Olas (Mesía).

Notas sobre os informantes

Ramón da Garabanxa, como el dicía, ou de Ghoros, como lle chamaban. Un dos mellores informantes que tiven na miña vida. Ademais de ser moi boa persoa e moi falador, moi entrañable, é sabido en música e soubo apreciar sempre a calidade musical da Nosa Terra. Ao señor Ramón acudín da man do señor Ramiro Suárez, ámbolos dous tocaran xuntos na mocidade en varias orquestras pequenas da zona, graveille varias recollidas moi ilustrativas. Atendeunos sempre con moita disposición e ánimo, invitándonos a café e a conciliar debidamente o enramado musical que el tan ben coñecía.

Era saxofonista alto e director da banda. A el recollinlle pezas que teño gardadas, tamén era creador. Comezou unha boa amizade que me permitiu entrar nos seus arquivos de cando dirixira a Banda da Garabanxa, preto de Oroso e xa na fronteira con Frades, que xunto coa de San Mamede foi berce de grandes músicos e un referente de ledicia, de escoita feliz, de baile e de grandes obras musicais que deron lugar a moitas pezas, a orquestriñas de comezos do século XX e a músicos de eterna afección, bandas de longa andaina que perduran e se resisten a desaparecer.

Texto: Baldomero Iglesias (Mero)

Persoal do arquivo: Editar elemento