Cando canto, canto rabias

Cando canto, canto rabias.

Id:	139
Coleccion:	Baldomero Iglesias (Mero)
Ano de recolla:	1984
Concello:	Frades.
Informantes:	Lagares, Ricardo García Sánchez, Cesáreo Florinda Consuelo María

	Audio MPG_IgBa_0076_011_en_0_09_39_id139.mp3 - Arquivo principal Dispoñible baixo licencia Creative Commons Atribución-No Comercial. Descargar (998kB) | Vista previa
Vista previa	Texto (Letra) MPG_IgBa_0076_011_en_0_09_39_id139_L.pdf - Material adicional Dispoñible baixo licencia Creative Commons Atribución-No Comercial. Descargar (141kB) | Vista previa

Tipo de rexistro:	Musical
Feito rexistrado:	Evento
Áreas de coñecemento:	LITERATURA E DITOS POPULARES > Coplas
Colección:	Baldomero Iglesias (Mero)
Compilador:	Presedo, Dolores
Informante:	Lagares, Ricardo e García Sánchez, Cesáreo e Florinda e Consuelo e María
Lugar de compilación:	Frades - Galegos
Data:	1984
Duración do corte:	1 min.   2 seg.
Soporte orixinal:	Casete
Data de dixitalización:	2007
Dixitalizador:	Martínez, César
Data da transcrición do texto:	maio 2010
Transcritor do texto:	De León, Nuria
Referencia do arquivo principal:	MPG_IgBa_0076_011_en_0_09_39_id139
Data de depósito:	29 Xull 2015 12:29
URI:	http://apoi.museodopobo.gal/id/eprint/139

Datos musicais		Refrán
Íncipit textual:	Cando canto, canto rabias
Xénero:	Desafío
Instrumentación:	Voz
Instrumentos:	Voz masculina, Voz feminina
Modo de interpretación:	Tempo giusto

Notas da recolla

A muller que lles interrompe aos homes constantemente é unha figura coñecida nas regueifas como “lercha” ou “rexoubeira”, que provoca "as pullas" debilitando ao contrario por medio de intervencións que lle fai perder o tono ou ter que abandonar a melodía principiada. Semella ser unha muller atolondrada e que non fai caso, pero que impide o desenvolvemento normal, sobre todo cando os contrarios son ou teñen sona de moi bos.

Persoal do arquivo:

Editar elemento